Winter 2017

Recap: 2016: "Spring is nature's way of saying, 'Let's party!'"

Season recap 2015

 

" Earth and sky, woods and fields, lakes and rivers, the mountain and the sea, are excellent schoolmasters, and teach some of us more than we can ever learn from books. "

Back from france Part 2!

Back from a 12 day session in France.

2 rivers, 1 canal, 1 big public lake and 14 fish! 

Stay tuned for the full story!

Back from France!

Gifts of Nature. deel 1

Deel 1

Het is maart 2014, een zwakke winter is net achter de rug waarin niet gevist werd.

Mijn bloed ging sneller stromen nu de tempraturen omhoog schoten als paddenstoelen uit de grond .

Stephan en ik bespreken snel onze plannen voor het aankomend vis seizoen, maar één ding was vooraf al bekent: “ De rivieren die we in 2013 hadden verkent, die gaan we aanpakken en het liefste meerdere keren per maand wanneer de paai voorbij is”

Het is inmiddels 28 mei, de auto is volgeladen en vol goede moed rijden we door de eerste Péage.

Op de navigatie zie ik nog 349 resterende kilometers, langzaam maar zeker tellen ze af richting de nul. Vroeg in de ochtend komen we aan op een zijtak van een mooie rivier. We nemen de tijd om het water te observeren… Geen enkele beweging aan de oppervlakte, de wier velden van het jaar daarvoor zijn amper afgestorven door de matige winter en om het allemaal  wat erger te maken zien we strooplijnen door het water schieten.  Als we de afgelopen jaren één dingen hadden geleerd op de Franse rivieren dan is het deze vuist regel: “ ZIEN is VANGEN”. Ondanks dat we niks zagen gingen we het toch 36 uur proberen.  36 uur? Ja inderdaad, we houden naast de vuistregel, zien is vangen ook de door ons uit ervaring geschreven regel 36 uur geen aanbeet is verkassen aan.

Tussen de grote wiervelden vonden we enkele schonen plekken, deze bevisten we door dankbaar gebruik te maken van poly ballen die we  vooraf op lengte aan een hadden gebonden doormiddel van een dikke nylon lijn. Dit dient meteen als een marker maar de belangrijkste functie is om er voor te zorgen dat de lijnen niet door de wiervelden schieten tijdens het vissen.

Op enkele springende vissen na blijft de nacht stil, die zelfde ochtend pakken we dus ook meteen onze spullen in en verhuizen we naar een andere rivier is er vlak bij langs loopt.

Eenmaal aangekomen pakken we eerst de boot. Aan de overkant ligt een heel veld met plompenbladen waar tussen we naar vis gaan zoeken. Langzaam roeien we er door heen, plots valt mijn oog op een donkere brede rug van een reusachtige spiegel die er ligt te zonnen. We twijfelen geen moment en roeien zo stil mogelijk terug en bespreken hoe we dit stuk gaan bevissen. De rivier stroomt hier knetter hard, we zien de noodzaak om met stenen vanaf 500gram te vissen.

Dit is niet iets waar we voor terug deinzen, we vissen vaker met gewichten tot zelfs over de 1kg.

Waar andere mensen het onmogelijk achtte om te vissen daar vangen wij de mooiste parels.

We willen ook 1 rig tussen de plompbladen plaatsen, met mijn waad pak maak ik een mooie strook vrij vlak bij de plaats waar we de spiegel zagen. Niet veel later liggen al 6 de hengels erin. Dit is met deze sterkte stroming echt teamwork:

Eén persoon staat aan de kant met de hengel en de ander vaart de steen met de rig uit. Doormiddel van backwinden geef je lijn en aangekomen op de plaats waar je de rig wilt hebben laat de gene in de boot de steen rustig zakken maar blijf  de lijn vasthouden. Dan geef hij de gene aan de kant een seintje dat die de lijn strak moet draaien zodat de lijn uit het water komt. Dan kan de gene in de boot de lijn loslaten en de gene aan de kant de hengel in de steunen leggen. Nu heb je een strakke lijn naar je montage op de bodem lopen zonder dat de stroming je lijn meters van je spoel heeft getrokken.

Het is al redelijk aan de late kant en het begint te schemeren. Doodop gaan we slapen maar zodra het donker wordt gaat de eerste hengel er al vandoor. Dit was de hengel die we tussen de plompen hadden geplaatst!!! Snel piep ik Stephan op via de walkietalkie. De kracht van deze vissen is ongekend en de meters gieren van mijn spoel, de 3lb hengel gaat krom tot het handvat maar komt kracht te kort om de vis te blokken. “Snel de boot in” roept Stephan en na een gevecht van ruim een kwartier vanuit de boot kunnen we de vis eindelijk scheppen. Ondertussen zijn we bijna 700 meter afgedreven door de stroming met een zware roeitocht terug naar de stek als gevolg. Bekaf komen we aan. De vis geven we enkele minuten rust in de weightsling voordat we enkele foto ’s schieten.

“Zien is vangen” zeg ik tegen Stephan en hij knikt ja terwijl hij buiten adem op het gras ligt.

De rig werd weer terug geplaatst op de zelfde plaats en ik duik mijn tent in.

Slapen lukt niet.. “ Wat zwemt er nog meer rond? Komt die dikke spiegel die we zagen zwemmen ook nog op de kant? “. De rest van de nacht blijft het rustig.

Als ik uit mijn bed kom staat de zon al hoog in de hemel en is het een graad of 25.

Stephan staat al klaar in zijn waad pak met een hengel in zijn hand met aan zijn lijn een drijvende zigbug. “Als ze niet naar mij komen, dan ga ik wel naar hun” zegt hij.

Op zijn hoofd had hij de actioncam gebonden. Ik lach hem uit “Succes maat met deze kansloze missie” Hij lacht terug en mompelt “wacht jij maar af, wie het laatste lacht .. “

Niet veel later roeit hij naar de plompbladen en verdwijnt hij uit het zicht achter de bosjes. Hier lopen de plompen namelijk nog een aantal meter door. Rustig ga ik op de stoel zitten en bekijk ik de foto ‘s terug van afgelopen nacht..   “JAAAAAAAAAAAAA JAAAAAAAAAAAAA JAAAAAAAAAAAAA” hoor ik uit het niks. Ik begin hard te lachen en roep terug “Ben jij dit keer uit de boot gevallen maat? “ , “nee” roept hij terug…  “HANGEN!!!!!!, en het is een gigantische vis”. De minuten vliegen voorbij en ik begin zenuwachtig te worden. Hij is de vis aan het drillen in water van nog geen 60cm diep vol met plompen! 20 minuten later zie ik de boot uit de bosjes komen. “En? Heb je hem”?  Stil vaart hij terug, eenmaal aan de kant zegt hij “ Kom jij maar eens kijken wat ik hier heb”. Vol ongeloof kijk ik in de Weightsling en zie ik een enorm brede rug van een schitterende schub. Samen tillen we hem uit het water en leggen we hem neer op de onthaakmat.  Zijn bek is zo groot dat er een tennisbal in zou passen, waarschijnlijk heeft hij ook nog nooit eerder een haak gezien! Dit is echt een ‘ Gift of Nature’.

We schieten snel enkele mooie foto ’s in het water. “Piep…. Piep…. pieeeeeeeeeeeeeeeeeeeep” hoor ik plots in de verte………………………..